Κάτι απο εμένα.

  Θυμάμαι το πατρικό μου, πέτρινο και ολόλευκο πάντα απο τον ασβέστη με ένα τραπεζάκι στην είσοδο της αυλής εκεί που ο πατέρας μου καθότανε και δίπλα του μια πέτρινη τετράγωνη εσοχή για να ακουμπάει το ποτηράκι του. Ήταν τεχνίτης της πέτρας, έφτιαχνε κατοικίες και εκκλησίες σε όλη την Ελλάδα. Η μητέρα μου ηταν γνωστή μοδίστρα  και καταλαβαίνετε πως η ζωή μου ήταν μέσα στα υφάσματα , τα χρώματα  και τις τεχνικές. Με  σύμμαχό μου την  παλιά ραπτομηχανή  έραβα συνεχώς πότε για το σπίτι και πότε για τα αδέλφια μου.  Στο μυαλό μου ήταν συνέχεια πώς οι χώροι του σπιτιού να είναι κομψοί , διαφορετικοί και  με όμορφα χρώματα. 
Τα χρόνια πέρασαν, οι τάσεις της μόδας και της αισθητικής αυξήθηκαν, ανακατεύθηκαν και τσαλακώθηκαν. Ωστόσο η αγάπη μου για δημιουργία  και αισθητική παρέμβαση στους χώρους όπου βρισκόμουν με βοήθησε και σαν άνθρωπο να έχω ξεκάθαρη σκέψη.  
Παρατηρώντας την εξέλιξη των ανθρώπων , της φύσης , της ίδιας της ζωής, είδα πως τελικά μου αρέσει να δημιουργώ με Απλότητα.